Filtratie
Het water in een aquarium met waterschildpadden wordt zwaarder belast dan het water in een aquarium met vissen. Waterschildpadden zijn vaak rommelige eters en produceren meer urine en ontlasting. Etensresten, urine en ontlasting vormen een voedingsbron voor bacteriën, waaronder ook pathogene bacteriën. Het is daarom voor de gezondheid van schildpadden en andere aquariumbewoners van belang dat voedingsresten en ontlasting tot een minimum beperkt worden en snel uit het aquarium verwijderd worden.
Om het water van onze dieren zo schoon mogelijk te houden zijn de volgende zaken van belang:
- Voer niet te veel. Van te veel voer worden de dieren dik en produceren ook meer ontlasting
- Verwijder voedsel dat niet is opgegeten.
- Geef de dieren een bak van een passend formaat. Een groter watervolume blijft langer schoon.
- Investeer in een goed filter van voldoende capaciteit. Een goed filter verwijdert vuil uit het water en biedt een plek waar nitrificerende bacteriën zich kunnen vestigen.
- Zorg voor voldoende zuurstof in het water. Nitrificerende bacteriën kunnen hun nuttige werk beter doen in water met veel zuurstof. Dit kan door bijvoorbeeld een luchtpomp met bruissteen te gebruiken. Een andere, simpelere methode is door de uitlaat van het filter hoog boven het waterniveau te hangen en het water in de bak te laten vallen. Hierdoor wordt meer zuurstof in het water gebracht.
- Indien mogelijk, voeg waterplanten toe aan het water. Zij nemen nitraten uit het water op. Eendenkroos en waterpest zijn hiervoor erg geschikt.
- Ververs regelmatig het water. Tenzij u gebruik maakt van een denitrificerend filter wordt nitraat niet verder afgebroken en hoopt dit zich op in het aquarium water.
- Zand als bodem substraat is geschikter dan grind. Grof vuil gaat tussen het grind in zitten, hoopt zich daar op en gaat rotten. Grof vuil blijft op het oppervlak van zand liggen en wordt door het scharrelen en woelen van de schildpadden in kleine stukken gebroken en wordt zo makkelijker in het filter opgezogen.
Stikstofcyclus
De stikstofcyclus is een biologisch proces waarbij stikstofhoudend organisch materiaal door bacteriën omgezet wordt in nitraat. De cyclus begint bij de etensresten en uitwerpselen van onze dieren. Deze organische materialen bevatten eiwitten en aminozuren.
Ammoniak (NH3) is een stof die vrijkomt bij de afbraak van deze eiwitten en aminozuren. Opgelost in water komt het voor in twee vormen, ammonium (NH4) en ammoniak (NH3). De verhouding tussen deze twee stoffen is afhankelijk van de pH (zuurgraad), temperatuur en het zoutgehalte van het water. Ammoniak is een irriterende stof en al bij kleine hoeveelheden giftig voor veel waterdieren, zoals vissen. Waterschildpadden verdragen hogere concentraties ammoniak in het water dan vissen, maar voor hun welbevinden moet toch vermeden worden dat deze stof meetbaar is in het aquarium water.
In een zuurstofrijke omgeving wordt ammoniak door Nitrosomas bacteriën omgezet in nitriet (NO2). Ook nitriet is een giftige stof. Deze stof verdringt zuurstof op het hemoglobine van rode bloedcellen waardoor het organisme zuurstof te kort krijgt (organismen die in het water ademen). Deze stof moet niet meetbaar in het aquariumwater aanwezig zijn.
De laatste stap in de stikstofkringloop is de omzetting van nitriet in nitraat (NO3) Nitrobacter bacteriën. Nitraat is veel minder giftig dan de ammoniak en nitriet. Nitraat kan niet verder worden afgebroken door bacteriën in een zuurstofrijke omgeving. Nitraat kan uit het water verwijderd worden door een waterwissel uit te voeren. Snel groeiende water- of oeverplanten zijn ook erg goed bruikbaar om nitraat uit het water te verwijderen.